We zitten nu al meer dan een week thuis. Na de verveling komt nu misschien wel de irritatie om de hoek kijken. Als je als gezin al die tijd thuis zit en er misschien helemaal niet zoveel ruimte is, om elkaar te ontlopen. Dan is het niet ongewoon dat er irritaties voorkomen. Gelukkig werkt het weer wel mee, het lentezonnetje is in ieder geval hier in Brabant goed te voelen. En dat zorgt ervoor dat we zo nu en dan het bos in kunnen of een kopje thee doen in de tuin.
Maar eigenlijk is het hele coronavirus een irritatie als je hem vanuit de emotieleer bekijkt. Het virus zorgt ervoor dat we afstand houden tot elkaar. Dat we uit verbinding gaan en op onszelf komen te staan.
De emotie irritatie behoord bij de het thema waarderen. Binnen waarderen hebben we twee kanten. Het waarderen van jouw eigen opvattingen, overtuigingen, normen en waarden. Vel een oordeel! En aan de andere kant de tolerantie, vergeving en het besef van je onschuld. Aanvaard dat wat er is!
Wat ik gelukkig ook zie is die mooie balans tussen de emotieparen irritatie versus inschikkelijk. Want naast het afstand bewaren zijn we er ook voor elkaar. We aanvaarden dat wat er nu is en zijn vergevingsgezind naar elkaar. Er komen van allerlei mooie initiatieven naar boven drijven om elkaar te helpen door deze crisis heen te komen.
Op grotere schaal lijkt het erop dat het coronavirus een oordeel velt. Dat we de aarde te weinig hebben gewaardeerd en legt ons daarom nu plat. Na enige irritatie en onrust, aanvaarden we dit en krijgt de wereld een verdiende pauze. Doordat we de wereld stil leggen om het virus te bedwingen, zien we er nu al de positieve effecten daarvan. Ontmoeten we ons geweten. Dat we zoals we bezig waren, echt niet verder kunnen. Onze normen en waarden zullen moeten bijstellen.
Als je irritatie voelt richting een ander, neem dan afstand. Maar zorg ook goed voor de balans, door vergevingsgezind te zijn en te aanvaarden wat is.
Heel veel sterkte allemaal in deze ongewone tijden.
Liefs Dimphy
