(geschreven enkele dagen na de eerste maatregelen)
Hoewel ik de aangekondigde corona-maatregelen persoonlijk goed kon incasseren, voelde ik me vrijdag af en toe uit balans gaan. Angst is meeslepend. Vernemen dat er gehamsterd werd, deed de hamster in mezelf ontwaken. Mijn gezond verstand heeft het oerinstinct ingetoomd en ik ben niet tot actie overgegaan. De gesprekken in de kruidbar gingen over niets anders dan corona. Persoonlijk heb ik geen angst voor de ziekte. Ik ben ervan overtuigd dat mijn lichaam en dat van mijn geliefden sterk genoeg is om een corona-storm te doorstaan. Maar het gaat natuurlijk niet over onszelf, maar over onze medemens die niet gezegend is met een sterke gezondheid. Het is ongezien hoe een ganse natie en bij uitbreiding een continent en bij nog grotere uitbreiding een wereldbevolking in rust gaat om een gezamenlijk indringer het hoofd te bieden. En dit ondanks de gevolgen die we nu nog niet kunnen inschatten. De maatregelen gaan ver en treffen velen. Ook ons gezin wordt hierdoor getroffen. Manlief werkt freelance in de culturele sector en ziet premières en opdrachten één voor één aan zijn neus voorbij gaan. Zaterdag was Pan’s kruidbar open, maar thee, noten, pitten, zaden, granola, voedingssupplementen, e.d. stonden duidelijk niet op de boodschappenlijst van de bevolking. Wc-papier is blijkbaar hetgeen een mens nodig heeft in tijden van crisis.
Er zijn oneindig veel manieren om naar de situatie te kijken. We beleven elk onze eigen realiteit. We kunnen dus kiezen welke bril we opzetten om dit alles door te komen. Ik zou met angst voor de toekomst naar de situatie kunnen kijken en me fixeren op de financiële vraagstukken waar ons gezin nu mee geconfronteerd wordt. Maar daar ga ik me niet beter door voelen. Het is ook geen meerwaarde voor mijn immuniteit. Het is algemeen geweten dat onze immuniteit beter is wanneer we mentale en emotionele rust kennen.
Ik kies dus de bril van “Corona als medicijn voor de wereld”. Het loopt uit de hand hoe we als mensheid de aarde aan het uitputten zijn. De mens zat op een stuurloze trein en niemand had de moed die te stoppen. Wakkere jongeren schreeuwden het van de daken maar werden door velen genegeerd. Het ontbrak politieke machthebbers aan lef om te handelen. De mensheid zat in een economische wurggreep. Gewoon verder doen en de signalen negeren, leek de enige optie met milieurampen, burn-outs, depressies, armoede, vluchtelingen in mensonwaardige omstandigheden tot gevolg. Corona dwingt ons nu op de knieën. We trekken ons terug in onze cocon en worden gedwongen om aandacht te geven aan de essentie : Ons gezin, liefde, genegenheid, eten, rusten,….
De wereld valt stil. De aarde herademt.
Corona dwingt ons om eerlijk te zijn en de feiten onder ogen te zien. Wat niet klopt in de maatschappij wordt nu pijnlijk duidelijk. Dat is verschrikkelijk voor zij die nu in de frontlinie staan. Deze mensen verdienen eerherstel wanneer de corona-crisis gepasseerd is. Staande ovatie voor zij die de wereld echt draaiende houden! Applaus voor iedereen die deel uitmaakt van de voedselketen. Applaus voor iedereen die deel uitmaakt de zorgsector. Applaus voor iedereen die deel uitmaakt van het openbaar vervoer! Applaus voor iedereen uit de WC-papierindustrie! Applaus voor iedereen die ik over het hoofd zie.
Door mijn bril zie ik hoe creativiteit hoogtij viert. Het menselijk brein wordt getriggerd om alternatief na te denken. Ik ben ervan overtuigd dat de wereld na corona helemaal anders zal zijn dan ervoor. Bedrijven ontdekken nieuwe manieren om te functioneren. Mensen hebben tijd om te reflecteren over wat nu echt belangrijk is in hun leven en zullen moedige beslissingen nemen.
Het milieu zal zich in een ijltempo herstellen. Het korte wandelingetje naar de bakker deed me soms walgen door de laaghangende uitlaatgassen. Daar is momenteel niks van te merken. Naar buiten gaan in mijn straat betekent voor het eerst sinds lang : een frisse neus halen. Heerlijk. Ik hoop van harte dat dit genot vele mensen treft.
Ik nodig iedereen uit om door deze bril te kijken. Het is er één van hoop en vertrouwen. Hoop en vertrouwen schenkt ons rust. Vanuit deze positie verzamelt een mens moed en draagkracht. Naar mijn mening is dit de beste positie om verstandige keuzes te maken voor de toekomst. Laat daar a.u.b een leven zijn voor en na corona. Want laat ons eerlijk zijn : de wereld was echt toe aan een medicijn.
