13 april 2020…………………
Wie ben ik? Ik ben 16.167 dagen oud…… leef 1.396.825.200 seconden, 23.280.420 minuten, 388.007 uren, 2310 weken, 531 maanden, 44 jaren…. En sorry, maar deze informatie is alweer achterhaald, haha.
Iedere dag, iedere keer dat ik mezelf de vraag stel ‘Wie ben ik’, is het antwoord anders! In deze 5e week van de lockdown, die precies een maand geleden startte, was ik ongetwijfeld anders dan nu!
Vandaag houd ‘Wie ben ik’ me alweer heel de tijd bezig. Deze vraag kreeg ik al van veel mensen. Van een jongen die ooit voor 1 dag op mijn pad kwam en deze diepzinnige vraag stelde, van mijn fantastische yogajuf van de Arunayoga, die ons zegt hier dagelijks mee te mediteren. Van Marinus Knoope, Rien zoals hij nu zichzelf weer noemt, de ongelooflijk fantastische natuurkundige die me leerde hoe ik wensen kon en op zoek ging naar mezelf! Van de meester op school toen ik jong was en me vroeg ‘wie denk je wel niet dat je bent?!’. En vooral, van mezelf……………… wie ben ik toch? Wat wil ik toch brengen in deze wereld? Waarom ben ik anders dan iedereen?
Wie ben ik? Ik ben Daphne, ik ben moeder van 3 super mooie en lieve kinderen, partner van Stijn, dochter van Margareth en Hans, zus van Jolande…….. Ik ben leerkracht, yogajuf, nieuwsgierig, eigenwijs, overtuigend, idealistisch, ik ben zoveel. En alle antwoorden mag ik dan weer negeren…………………. want dit antwoord, dit wie ik ben, dat is slechts een momentopname van dat wat ik ‘denk’ dat ik ben.
Tja en toen wist ik het ook niet meer…………………. Of daardoor wordt het leven misschien makkelijker. Alles komt en gaat. De lockdown komt en gaat. De uren gaan voorbij. Ik weet nog dat ik supermisselijk in de zetel lag, net 13 weken zwanger van onze tweeling, echt iedere seconde keek ik naar de klok. Wanneer wordt het minder? Wanneer voel ik me nu eens super goed tijdens deze zwangerschap en kan ik gewoon zitten, eten, wandelen, gezellig doen? Wel, die tijd is gepasseerd en ondertussen leren we deze gezellige meiden van 5 jaar hoe ze kunnen inline skaten en schijnt de zon, waait het vandaag wat harder en is het nog steeds lockdowntijd. We komen mijn lieve vriendin en haar dochter tegen tijdens het wandelen, ik geniet, ben blij en dankbaar!
Ik weet nu nog steeds niet altijd wie ik ben, wat ik te bieden heb in deze wereld. Maar vanochtend tijdens een super Pralaya yogales voelde ik mijn heupen en mijn bovenbenen. Het was zwaar, ik was samen met een hoop mensen via zoom yoga aan het doen en ik voelde hoe mijn lichaam flexibeler werd. Mijn humeur werd beter en ik had even een uur voor mezelf! De inspiratie voor vandaag kwam gewoon zoals ik had gehoopt en de lessen voor ons kamp staan weer klaar. Vandaag ben ik een collega van Mandy, een vriendin van Chloë en mama van een super leuke zoon van 15! Ik ben trots en verliefd op Stijn, die gelukkig zijn Lockdown baard heeft geschoren, haha!
Ik ben met tijden bezorgd om mijn naasten, om mijn moeder die ver weg in Nederland is, om mijn buren en de oudere mensen in de rusthuizen. Ik heb gedachten, maar ik ben ze niet……………….
Ik leef, dus ik ben…………….. En vanavond? Ga ik weer slapen met de meditatie ‘Wie ben ik’ en laat ik los dat wat ik denk dat ik ben……….
